Carolientje oftewel Roodkapje
Afgelopen vrijdag overkwam me iets hilarisch. Zonder het te weten zette ik het zelf in gang. En ongemerkt werd ik er ook nog eens heel blij van. Argeloos belde ik het nummer van een kandidaat, om haar te briefen voor het sollicitatiegesprek dat zij maandag heeft bij een opdrachtgever. Ze is Engelstalig en nam niet op. Ik kwam uit bij een voicemail met een wat onduidelijke aankondiging die, naar ik aannam, prima haar voornaam kon zijn. Dus ik spreek opgewekt haar voicemail in. Dat ik het fijn zou vinden om haar nog even te spreken. Om de laatste details door te spreken en haar te briefen voor de meeting bij de opdrachtgever maandag.
10 minuten later, ik had ondertussen een lekker appeltje gegeten aan de keukentafel want vrijdag is m’n thuiswerkdag, word ik teruggebeld door een vrolijke dame die Engels spreekt met een flink accent. “Yes, joe just cold me, but its not me”. Uiteraard bied ik prompt m’n excuses aan, waarop ze op blije toon antwoordt dat het niet erg is. En we hangen op.
Vervolgens check ik het nummer in m’n Outlook en bel nogmaals. Kom ik wederom bij dezelfde vrolijke dame uit die nu nog iets meer moeite heeft met haar Engels. Er is inmiddels een duidelijk plat Amsterdams accent hoorbaar en ik check: “ben jij ook Nederlands?” Waarop ze zich hoorbaar ontspant en er ontspint zich een gesprek. Ze wil graag haar nummer opnoemen, om te checken waar het mis gaat.
En dan komt het. Ze geeft me een compliment omdat ze vindt ik zo’n positieve stem heb. En ineens gaat er iets stromen tussen haar telefoon en die van mij. Ik geef aan dat ik het ontzettend leuk vind dat ze dat zegt. Vervolgens vraag ik of ze toevallig ook uit Amsterdam komt. “Nee,” zegt ze, “ik ben gewoon Carolientje uit het Gooi. Ze noemen we ook wel Roodkapje”. En waar woon jij dan in Amsterdam?” In Westerpark, zeg ik. “Oooh, West is the best, dat weet je toch?” komt ze mee terug. “Ik ga nog regelmatig maar nu is m’n autootje kapot. En het is ook steeds lastiger om te komen, nu weer met die A1 die is afgesloten. Zo meteen moet ik met m’n autootje naar de reparatie. Ik ga je nummer opslaan, als ik een keer in Amsterdam ben ga ik je bellen om je te zien!” Waarop ik antwoord dat ik dat heel leuk zou vinden. Wat een positieve instelling zoal kan brengen, ik wens iedereen dit soort spontane gesprekken!
Overigens bleek dat ik telkens 06 intoetste, terwijl dat 0032 moest zijn. De betreffende kandidaat woont in Brussel. Het heeft zo moeten zijn….