De reacties op mijn vorige blog waren heel divers en varieerden van “leuke blog”, “wist niet dat je kon schrijven”, “heb je zo weinig zelfvertrouwen” tot “herkenbaar” en “goed dat je er over schrijft”.
Even een korte reactie op een aantal van de citaten. “bedankt”. “ja ik kan schrijven, (althans letters vormen tot een woord) maar ja, ik heb een hekel aan het schrijven van adviesrapporten”. “daarover later meer”,“fijn” en nogmaals “bedankt”.
Goed dan, even over dat zelfvertrouwen en die hokjesdrift. Alhoewel zij die mij kennen nu hun wenkbrauwen zullen fronsen…ik ben in de kern best onzeker. En ja, ik heb lang gezocht naar het hokje waarin ik paste. Inmiddels ben ik daar wel een beetje over heen, en heb ik geen hokje nodig om me zeker te voelen. Gelukkig maar, want ik word binnenkort 47. Maar het heeft mij wel lang parten gespeeld.
Rood haar, lange tijd bril want zeer bijziend, slechts 1,62 m (althans dat staat in mijn paspoort, onlangs ontdekt dat ik al 2 cm gekrompen ben) en slechts een HBO opleiding. Dan werd ik ook nog ontzettend gepest op de lagere school en in 1 VWO, dus dat hielp niet echt mee in het vormen van een positief zelfbeeld.
De ommekeer kwam eigenlijk pas toen ik ging werken. De bril was al lang ingeruild voor contactlenzen, hakken boden uitkomst voor wat extra lengte en ach, ik ontdekte al snel dat ik dan wel geen Drs. voor mijn naam had staan maar dat ik zeker niet dom was en dat ik heel praktisch zaken kon benaderen en dat daar behoefte aan was.
Dat iemand die in de kern onzeker en verlegen is dan intercedente wordt, een behoorlijk extern gerichte functie, is dan best apart. Je ontmoet de hele dag werkzoekenden en moet ook de boer op om te acquireren. Hoe gek dat misschien ook klinkt, dat ging me best goed af. Tuurlijk vond ik het spannend, maar al snel was het mij duidelijk dat mensen over het algemeen best aardig zijn en in zijn voor een praatje. Dat mensen een hekel hebben aan verkopers maar wel altijd open staan voor een leuk gesprek. Kortom, ik voerde daar in Amsterdam Noord als intercedente van Tempo Team veel leuke gesprekken, onderhield contact, kwam mijn afspraken na, was geïnteresseerd in de mens en zijn bedrijf en………daar kwam heel veel werk uit! Was ik hiermee dan de commerciële tijger waar iedereen het over had als het over sales ging?
Geen idee, maar tot op de dag van vandaag werkt het voor mij en mijn klanten! Interesse hebben in anderen, helpen daar waar je kan, verbindingen leggen, open staan voor nieuwe dingen, het hele basale afspraken nakomen en bovenal jezelf blijven met al je kennis, ervaring en onzekerheden lijkt de formule tot commercieel succes! Kortom, ik ben een oen! Wat een oen is? Iemand die open, eerlijk en nieuwsgierig is!
Wil jij ook commercieel succesvol zijn: Wordt een OEN!
