Leer het nou: je krijgt kandidaten die lijken op de recruiter die je inschakelt
Afgelopen maandag stond er een artikel in het Financieel Dagblad dat recruiters zelfs op een krappe arbeidsmarkt vrouwen niet zien staan. Vrouwen worden veel minder vaak voor een baan gevraagd dan mannen, blijkt uit een analyse van de Intelligence Group. De onderzoekers weten de oorzaak niet, wel staat vast dat geen sprake is van toeval.
En dan wordt het interessant. Aldus het artikel, waarin de mannelijke onderzoeker en drie mannelijke recruiters aan het woord zijn, speelt bescheidenheid van vrouwen mogelijk een rol. En, nog intrigerender, deze recruiters herkennen zich niet in de bevindingen.
De mannelijke onderzoeker vertelt in het artikel: “Het kan met vindbaarheid en profilering te maken hebben, maar ik vermoed dat er onbewust ook andere zaken spelen. (…) Als mannen zich op hun profiel beter presenteren of hun vaardigheden, (…) kan dat betekenen dat ze hoger op de shortlist komen en dus ook sneller worden benaderd.”
Vervolgens zegt de eveneens mannelijke HR-specialist ook dat mannen zichzelf beter presenteren: “Een mannelijke IT’er zal zeggen dat hij in vier maanden 28 kritische bugs heeft opgelost. Een vrouw benadrukt dat ze deel uitmaakt van een team dat het probleem heeft opgelost. De man zal zijn eigen prestaties eerder overdrijven, een vrouw benadrukt de teamprestatie en daardoor kun je niet zien of ze een locomotief of een wagonnetje is geweest.”
De derde, wederom mannelijke, recruiter zegt: “ik herken dit totaal niet. (…) Het maakt echt niet uit of dat een man of vrouw is.” En de vierde mannelijke recruiter, hij bemiddelt verkoopfuncties, kan niet goed bedenken waarom mannen relatief vaker worden benaderd. Terwijl van de mannen in verkoopfuncties 34% wordt gepolst en van de vrouwen maar 21%.
Ik vind het inmiddels hilarisch. Waarom komen in dit artikel alleen mannelijke recruiters aan het woord? Het was nou echt razend interessant geweest om hier ook vrouwelijke recruiters aan het woord te laten. Wellicht had dat hetzelfde perspectief gegeven, maar misschien ook wel een heel anders en verrassend perspectief.
Ik ga niet afdingen op de kwaliteit en resultaten van het onderzoek, en zeker niet op de kwaliteit van deze recruiters. Eén ding heb ik wel geleerd gedurende mijn carrière de afgelopen 20 jaar, wat van invloed kan zijn op de bijzondere resultaten uit dit onderzoek: je krijgt kandidaten die lijken op de recruiter die je inschakelt. Daarmee heeft de recruiter namelijk een klik en ervaart hij/zij, al dan niet bewust, als goede kandidaten. Ook herkent hij eerder de competenties van een kandidaat als die passen in zijn eigen werkervaring en referentiekader.
Kortom: neem een recruiter in de arm die qua persoonlijkheid past bij je afdeling/organisatie en bij het profiel dat je zoekt. En zorg er zeker voor dat hij/zij beschikt over relevante en recente werkervaring op het betreffende vakgebied en liefst ook in jouw sector!
Artikel FD: Zelfs op krappe arbeidsmarkt zien recruiters vrouw niet staan